ADC چیست 3 سال پیش

مبدل آنالوگ به دیجیتال (ADC ، A / D یا A-to-D) سیستمی است که سیگنال آنالوگ مانند صدایی که وارد میکروفون می‌شود یا نوری که وارد دوربین دیجیتال می شود را به یک سیگنال دیجیتال تبدیل می‌کند.

همچنین ADC امکان اندازه گیری ولتاژ یا جریان آنالوگ ورودی به یک دستگاه الکترونیکی را به صورت ایزوله فراهم می‌کند. این دستگاه می‌تواند یک نشان دهنده ولتاژ یا جریان باشد. به طور معمول خروجی ADC یک عدد دودویی(باینری) متناسب با ورودی است. البته ADCها امکانات دیگری نیز فراهم می‌کنند. مانند اندازه گیری تفاضلی، تقویت سیگنال ورودی و …

امروزه ADC ها به همراه مدارات آنالوگ (تقویت کننده، مقایسه کننده، محدود کننده و …) و مدارات دیجیتال (شیفت رجیستر و مدارات ارتباطی و …) به صورت مدارات مجتمع IC تولید می‌شوند.

ADC یک سیگنال آنالوگ با زمان پیوسته و دامنه پیوسته را به یک سیگنال دیجیتال با زمان گسسته و با دامنه گسسته تبدیل می کند. ADC توانایی تبدیل پیوسته را ندارد، بنابراین ADC از سیگنال ورودی نمونه برداری می‌کند و پس از تبدیل نمونه به مقدار دیجیتال به سراغ نمونه برداری بعدی می‌رود.

عملکرد ADC در درجه اول با پهنای باند (سرعت نمونه برداری) و نسبت سیگنال به نویز (SNR) مشخص می شود. یک ADC تحت تأثیر بسیاری از عوامل ، از جمله وضوح ، خطی بودن و دقت (میزان مطابقت مقدار دیجیتال با سیگنال آنالوگ واقعی) و … قرار دارد. SNR یک ADC اغلب از نظر تعداد موثر بیت های آن (ENOB) خلاصه می شود ، تعداد بیتی که از هر تبدیل که بدون نویز است تعداد بیت موثر نامیده می‌شود. یک ADC ایده آل دارای ENOB برابر با وضوح آن است. ADC ها متناسب با سرعت تبدیل و SNR یا به بیان دیگر دقت مورد نیاز در تبدیل انتخاب می شوند.

سرعت تبدیل بیشتر به معنای گرفتن نمونه های بیشتر در طول زمان می باشد. هرچقدر سرعت نمونه برداری بیشتر باشد، اطلاعات دریافتی از سیگنال نیز بیشتر خواهد بود و دقت بیشتر به داشتن اطلاعات دقیقتر از نمونه کمک می‌کند.